Filmowo to rok pięknego Blade Runnera 2049, nowatorskiej animacji Twojego Vincenta, porozumienia bez słów w Dunkierce, Wojnie o planetę małp, A Ghost Story oraz w Dusza i ciało, swetra w Pięknym kraju, brutalnych walk w Bloku 99, miasta zmarłych (Coco), rytmicznego montażu (Baby Driver), strasznego Człowieka o Północy (Gra Geralda), zniszczenia statku (Last Jedi), dwóch pięknych scen z Aż do kości i Saoirse Ronan w Lady Bird.
Zmarli m.in. John Hurt, Emmanuelle Riva, Krystyna Sienkiewicz, Danuta Szaflarska, Bill Paxton, Chuck Berry, Mikael Nyqvist, Grzegorz Królikiewicz, Jeanne Moreau i Andrzej Blumenfeld.
FILMY
- Opowieści o rodzinie Meyerowitz (utwory wybrane)
- Night is Short, Walk on Girl
- Długa, dziwna podróż
- Spiderman: Homecoming
- Kapitan
- Jeszcze nie koniec
- Boso po ściernisku
- Blask
- Szczęście
- Ryuichi Sakamoto: Coda
- Lady Bird
- Blok 99
- Trzy billboardy za Ebbing, Missouri
- Dunkierka
- Wojna o Planetę Małp
- Blade Runner 2049
- Piękny kraj
- Uczciwy człowiek
- Niemiłość
- Logan: Wolverine
- Syn Królowej Śniegu
- Fałszywe powody
- Cicha noc
- Nigdy cię tu nie było
- Żywiciel
- O ojcach i synach
- 78/52
- Silvia dans les Vagues
- Are You Volleyball?!
- Pętla
- Fanatyk
- Cudowny chłopak
- Kleptomami
- Disaster Artist
- Uciekaj!
- Dusza i ciało
- Aż do kości
- Lato 1993
- Gra Geralda
- Szybcy i wściekli 8
- Baby Driver
- Ana, mon amour
- Requiem dla pani J.
- Najpiękniejsze fajerwerki ever
- Odpływ
- 1945
- Nothingwood
- 120 uderzeń serca
- Photon
- Bliskość
- Quality Time
- Twój Vincent
- To
- Beuys. Sztuka to rewolucja
SERIALE
- My Hero Academia – sezon II
- Wojna wietnamska – miniserial
- Ray Donovan – sezon V
- Pozostawieni – sezon III
- BoJack Horseman – sezon IV
- Archer – sezon VIII
- Nie ma jak w rodzinie – sezon II
- iZombie – sezon III
- Happy – sezon I
- Legion – sezon I
- Sherlock – sezon IV
- Bloodline – sezon III
- Twin Peaks – sezon III
- Ania, nie Anna – sezon I
- Wspaniała pani Maisel – sezon I
- Opowieści podręcznej – sezon I
- Miasteczko South Park – sezon XXI
- Gra o tron – sezon VII
- Riverdale – sezon I
- Wielkie kłamstewka – sezon I
Ultra wolny film o tym, że wojna jest zła.
Schemat kina familijnego wykonany w mało wiarygodny sposób, ale zobaczyć nie zaszkodzi.
Prztyczek w wygenerowany komputerowo nos. Film skupiony na postaciach i energetyzujących kolorach.
W czterech ścianach życia ("Insyriated")
Podobać się może opowiadanie o tragedii tylko poprzez kontekst, w którym umieszczone są proste i codzienne czynności.
Jak rozmawiać z dziewczynami na prywatkach
Wszystko to ginie pod ilością rutyny, nawet jeśli dobrze realizowanej.
Z kamerą wśród dzieci głuchoniemych. Bez taniości – tylko pokazanie, jak dorastają, jak działają ośrodki wychowania.
Mała, zabawna animacja na zaliczenie studiów. Pozwala miło spędzić te kilka minut i nie trzeba wymagać więcej.
Krótki metraż o kobiecie chorej na zespół Alzheimera czy coś takiego.
Schematy, denerwujący bohaterowie i wszystko na siłę.
Szklany zamek („Glass Castle”)
Trudni ludzie i trudne życie z nimi. Mogło być lepiej, mogło być gorzej.
Ładnie nakręcony, zagrany i zmontowany, ale pusty jak tylko się dało.
Jeszcze jeden taki sam europejski film.
Dokument który powstał zaraz po tzn. "Brexicie". To wciąż tylko zbiór skrótów myślowych z których nic nie wynika
Warsztat twórców był solidny, chociaż nie obyło się bez potknięć. Z dziećmi można wybrać się do kina na ten seans jak najbardziej.
El bar
Kino gatunkowe z którego nie będę wiele pamiętać.
Krótki metraż. Niestety jedynym powodem aby to istniało jest... Ćwiczenie absolwenta.
Murzyn rąbie drewno, zamykasz oczy, drzemiesz pięć minut, otwierasz oczy... I murzyn dalej rąbie to samo drewno.
Tytuł idealny w sytuacji, kiedy twoje dziecko ma gorączkę i przelewa się przez ręce.
Szkoła życia („L’école buissonnière”)
Wszystko, co najlepsze w przeciętnym kinie familijny. Plan minimum wykonany w 100%.
Tak po prawdzie, ten tytuł zarówno imponuje mi (realizacyjnie), jak i wzbudza moją niechęć (merytorycznie).
Notatki z życia. Edward Żebrowski
Dokument odsłaniający tę stronę osoby reżysera, którą ukrywał nawet przed żoną. Istniała ona tylko w zapiskach prywatnych.
Opowieść o samotnym człowieku z happy endem. Dobrze opowiada o potrzebie kontaktu z drugim człowiekiem.
Przykład produkcji, która albo jest fatalnie napisana, albo napisana bezbłędnie.
Ekranizacja komentarzy na YouTube. Pomysł wyjściowy beznadziejny, ale realizacja naprawdę cwana.
Dokument o zakonnicach. Niby nic, bo tylko jedzą i grają w scrabble oraz próbują zawołać osła, ale i tak wyszła ciepła, uczciwa produkcja.
Ludzie nie umieją ze sobą gadać: The Movie.
Bracia Salfdi już nie gloryfikują ludzi namawiających innych, żeby ci popełnili samobójstwo. To dobrze, ale nadal nie umieją tworzyć dramaturgii.
To przychodzi po zmroku („It Comes at Night”)
W sumie nie wiem, co gorsze. Jak nic się w horrorze nie dzieje, czy jak dzieją się same głupoty?
"Imperium kontratakuje" z paroma nowymi scenami, gorszym montażem i mniejszą ilością głupot. Przestałem wierzyć w "Gwiezdne wojny".
Trochę dla fanów "Piły", trochę dla fanów thrillerów z twistami. Cholera, jestem zadowolony!
Zabawa z widzem dla zabawy z widzem. Udana. Ale tak naprawdę to nie. A może?
Jestem zadowolony, że usłyszałem ostatni monolog. Niemniej: można ominąć.
Księżyc Jowisza ("Jupiter holdja")
Zaskoczony jestem tylko tym, że to taki nieciekawy obraz jest. Losy bohaterów nie są ciekawe, oni tym bardziej...
Niesamowite, ale prawdziwe ("Extraño pero verdadero")
Obraz śmieciarzy w Meksyku. Produkcję te charakteryzuje brak napięcia.
Ksiądz walczy o Mamę Gaję. Poprzez krzyczenie na ludzi nagłówkami z gazet. Nawet nie doceniam starań.
„Matrix” reżyserowany przez Zacka Snydera, który zainspirował się Peterem Greenawayem. Odważna zabawa.
Głównie dla miłośników szkap zamiast kotów.
Może to taki tytuł, który wymaga znajomości rzeczy, do których ten się odwołuje. Może, nie interesuje mnie to.
Relacja dwóch śniadych braci. Na zasadzie „Tylko ja mam prawo bić mojego brata„. Jest ok, chociaż jakby puenta jakaś była, to bym ją docenił.
Żart animowany. Wdzięczny pomysł i niegłupi seans o tym, jak mnożą się choroby.
Relacje rolnika i jego chorej umysłowo żony. Przedstawienie choroby całkiem dobre, ale to chyba jedyny powód, aby ten tytuł powstał.
Mieszanka lania wody oraz skrótów. O miłości jako czymś złym.
Tamte dni, tamte noce („Call Me By Your Name”)
Ekipa filmowa na wakacjach. Nic tylko wyłączyć film i samemu gdzieś pojechać.
Sympatyczne, niegroźne kino, nad którym nie warto poświęcić dłuższej myśli. Reżyser wyłamuje otwarte drzwi.
Ładna strzelanka. Nie rozumiem jednak, dlaczego robią te filmy akurat o Johnie, skoro to najsłabsza postać w uniwersum filmu.
Słudzy diabła ("Pengabdi Setan")
Festiwal jump-scare'ów. Typowe, solidne, pozbawione treści. Dobra rzemieślnicza robota.
Morderstwo w hotelu Hilton ("The Nile Hilton Incident")
Kino gatunkowe-zaangażowane, które daje solidną intrygę i kilka wyraźnych, niełatwych momentów.
Po tamtej stronie ("Toivon tuolla puolen")
Poszukiwanie szczęścia w nowym życiu. Tylko po co obrońcy nacjonalizmu?
Festiwal filmowy jako początek improwizowanej wycieczki za mały budżet.
W ułamku sekundy ("Aus dem Nichts")
Prosty i pozbawiony emocji, do tego przewidywalny. Ale też przysypiałem. Do powtórki, już teraz to wiem.
Krótki metraż. Dobra rzemieślnicza robota bez puenty. Nic z tej historii nie wynika.
★★
Zapewne jest sztuką zrobić film, w którym przez ponad dwie godziny nic się nie dzieje. Gratuluję?
To spójna konstrukcja, przy której lenistwa raczej nie było, ale nie chcę nikogo zachęcać do tworzenia takich pocztówek.
Banalna opowieść o tym, że wojna domowa nie ma sensu, do tego pozbawiona kreatywności.
Krótki metraż. Słowa nie zrozumiałem, a gadali chyba po polsku.
Chwytliwy temat i kreowanie rzeczywistości tak, jak twórcom wydaje, że ona wygląda.
Mroczny Rycerz w wersji z Disney Channel. Po co?
Jednostronny krótki metraż, właściwie bez konkretów. Takie gadanie ludzi, którzy nie chcą niczego osiągnąć, zmienić, wyjaśnić.
Zagadka kryminalna, w której śledztwo w ogóle nie jest ciekawe. Lepiej przeczytać książkę...
Satyra na intelektualistów pozbawiona z grubsza fabuły lub głównego bohatera, ale też dobrego smaku, głębi oraz subtelności.
★
„Hold My Beer: The Movie” Kompletnie niewiarygodny. Szkoda, że kosztem prawdziwych ludzi.
Denerwujące doświadczenie.
Problemy pierwszego świata powodem, żeby rujnować życie innym. Obraza dla każdej dojrzałej osoby wśród widowni.
Smutny efekt kilku dekad tortur, przykro to oglądać. A twórcy robią z tego komedię.
Ocalić kapitalizm („Saving capitalism”)
Dokument o takim tytule na Netflixie? Podejrzane.
Dosłowna strata czasu.
Głupi film o głupich ludziach i ich głupich problemach.
Brakuje analizy lub zastanowienia nad zjawiskiem, oglądamy więc tylko, jak jeden człowiek obraża drugiego przez ponad 70 minut.
Tu można każdą scenę analizować i omawiać, dlaczego ta produkcja po prostu nie działa...
Córki Abril ("Las hijas de Abril")
To chyba o tym, żeby nie dopuszczać kobiet w pobliże dzieci, pod żadnym pozorem. Bo będziemy żałować.