Bliss (2021) ★★★★ Mike Cahill kolejny raz dostarcza historię, z którą wielu kinomanów nie będzie wiedzieć, co począć. Niczego nie zdradzę, ale mamy tu historię człowieka, który musi się spotkać z córką, ale równocześnie ukrywa się po tym, jak przez przypadek zabił swojego szefa. Dalej mamy typowe dla Cahilla zaskoczenie za zaskoczeniem. I chociaż w tym przypadku chyba trochę przesadził z naiwnością w swojej opowieści, to nadal jestem zadowolony, że to zobaczyłem. Szczególnie scenę z rolkami (i myśl, że tak właśnie będzie wyglądać reszta filmu?!), efekty specjalne i Owena Wilsona ucharakteryzowanego na bezdomnego. Film, który zmusza cię do zgadywania i powolnego zdania się na twórców, gdy samemu już nawet nie chce zgadywać, co się zaraz wydarzy.

Ash kontra martwe zło – sezon I („Ash vs Evil Dead”, 2015) ★★★ Na dobrej drodze do używania wystarczającej ilości kobiet oblanych krwią, ale to jeszcze nie jest osiągnięte. Podjęto próbę zbudowania jakiegoś świata, bohaterów i relacji między nimi – problem w tym, że świat, bohaterowie i relacje są nudne. Ktoś jest władzy, ktoś chce zaruchać, ktoś jest kobietą. Nadal najważniejsze są tylko i wyłącznie gore, efekty specjalne, zabawa, a tej nie jest jakoś sporo. I jest w końcu oparta o te wszystkie nudne rzeczy, więc niewiele jest tych naprawdę fajnych. Na plus zakończenie pierwszej serii oraz tekst: „Hej, mam dwie dłonie! Mogę pić dwa piwa równocześnie!”