Podjazdy („Driveways”, 2019) ★★★★ O dzieciństwie chłopca, który wolał spędzać czas ze starymi ludźmi.

Pod ostrzałem („Copshop”, 2021) ★★★ Próbuje być męski jak piekło i kilka razy pozoruje to z sukcesem. Niezła rozrywka, ale bez zaskoczeń: to już było wiele razy, tym razem jest zrobione średnio na jeża. Bez większych błędów, tylko bez zaskoczeń – co najwyżej można być zdziwionym, że gość, który przyjął na klatę cały magazynek naboi, pojawia się 20 minut później, żeby uratować dupę bohaterce. Sama bohaterka na koniec ma pocięty brzuch z każdej strony, ale i tak każe ratownikom wypierdalać. Zawiesza kroplówkę na lusterku, wsiada za kółko i jedzie skopać dupę kolejnym gangsterom. Co ona miała w tej kroplówce, spermę Rosomaka? Na duży plus jest scena na jednym ujęciu, pięciu aktorów i każdy z nich sprzedał ją na medal. Dobra robota!

Więźniowie Ghostland („Prisoners of the Ghostland”, 2021) ★★★ Nicolas Cage dostaje kopa w krocze. Mniej więcej tyle z tego zapamiętam. Nie udało się sprzedać mi tej wizji, fanatycznych podążających krzyczących TIK TAK, co wywołuje strach u innych. Nie działało to na mnie w żaden sposób. Nie mam za wiele przemyśleń po tym filmie – jest za długi, niewiele się w nim dzieje, bardziej to wszystko jest nastawione na wygląd niż emocje czy doświadczenie. Podąża za wskazówkami i schematami takiego kina, ale tylko je naśladuje. Jedyna własna wizja sprowadza się tylko do słów: „Nicolas Cage u Siona Sono”, ale o tym wiedzieliśmy przed oglądaniem. Ten drugi nadal pokazuje klasę. Nominacja do reżysera roku co najmniej.

The Man from Beyond (1922) ★★★ „Hibernatus” z Houdinim. Tak, tym Houdinim. Nie mam więcej do dodania.

Krwawa Pani Śniegu („Lady Snowblood”, 1973) ★★★★ W sumie fajnie zobaczyć, że zemsta nic nie daje. Dużo krwi, dużo bólu, dużo wkurzenia, że poświęciło się na to całe życie.

Wspaniała rzecz („Beautiful Thing”, 1996) ★★★★ Nastoletni geje godzą się ze swoją seksualnością, w tle leci Mama Cass, ale i tak będą ją kojarzyć z „Lost”.