Podsumowanie dekady 1980s

…to zmierzch sukcesywnych serii komediowych – koniec Różowej Pantery i początek Akademii Policyjnej, to Robert Zemeckis osiągający perfekcję w efektach specjalnych w drugim Powrocie do przyszłości oraz Kto wrobił Królika Rogera, to era świetności parodii filmowych, Łowca Androidów ustalił stylistykę cyberpunku, a w Polsce zapanował straszny burdel i żaden film nie ma jednej daty premiery. Dzisiaj myślicie, że dany tytuł był na ekranach w 1982 roku, a tak naprawdę wszedł do kin w 1987, wcześniej będąc zablokowany przez państwo. Żuławski po latach walki o zrealizowanie swojej rewolucyjnej space-opery decyduje się dopowiedzieć resztę filmu z OFF-u. Bill Cosby wyrasta na najlepszego ojca w USA. Każdy chce jeździć Knight Riderem, później będzie się to mylić z Viperem. Każdy chce być MacGyverem. Każdy odnajduje jakąś cząstkę siebie w postaci Kevina z Cudownych lat. Każdy nuci motyw muzyczny Indiany Jonesa (i otwieramy szerzej oczy na scenie wyciągania serca), a po szkole biegniemy oglądać Dragon Balla. Każdy boi się finału Thrillera, ale oglądamy to do końca. W oczach mamy ręce unoszone do góry (Pluton), cytujemy „Yippee-ki-yay mother trucker” (próbujemy to zapisać), „I’ll be back”, „Say Hello to my little friend”, „Its game over, man!” albo „Bocian, bocian!”, przekręcamy „Luke I am your father”, śmiejemy się z sierżanta Hartmana i Billa Hicksa, po obejrzeniu Krótkiego filmu o zabijaniu decydujemy się dać sobie spokój z karą śmierci, na lekcjach stajemy na ławkach, odkrywamy w sobotę rano Dzielnego, małego tostera i przypominamy sobie o tym dwie dekady później, powstaje pierwszy i ostatni film o giełdzie, nucimy „Time of My Life” i „Danger Zone”, zakochujemy się w Eddie Murphym, Whoopie Goldberg, Johnie Candy i Billu Murray’u na dużym ekranie, Rowanie Atckinsownie na małym, oglądamy ostatnie filmy Louise’a De Funesa, Johna Hustona, Fassbindera i Wojciecha Hasa, pierwsze Tima Burtona, Scotta, Manna, Koterskiego, Sama Raimiego, Adama Sandlera i Kusturicy.

Niektóre z tych rzeczy zaczynały się wcześniej (Bruce Lee jako wstęp do Arnolda i Karate Kid), inne miały się rozkręcić tak naprawdę w następnej dekadzie (efekty specjalne). A najpopularniejszym filmem było ET. Fajny film.