Krótko o filmach z 1991 roku

„Class of Nuke 'Em High” zyskała Johny’ego Bravo i w jakiś sposób stało się gorsze od pierwszej części. Dzwońcie po Muldera, trzeba to rozgryźć… Wszystko w tym filmie po prostu jest tak jak cały film. Była pierwsza część, odniosła sukces, więc druga… jest. Pięć lat później. Teraz radzimy sobie z mutantami mającymi wargi wokół pępka, którzy… są. Na terenie uczelni. Mamy żarty i nawiązania do popkultury (gadanie do Diany jak w „Twin Peaks„), żeby cokolwiek… było. Są też autoironiczne uwagi do Tromy (producenta), ponieważ… były w pierwszej części i chyba dlatego odniosła ona taki sukces, nie? Cały ten film jest trochę jak błądzenie w ciemności. Twórcy tam byli i zabrali widzów ze sobą. Biusty, autoironiczny humor, kiepskie efekty specjalne i takie obojętne to jednak wyszło.

Pierwszą część wciąż polecam, żeby nie było.