Podsumowanie dekady w kinie – 1970s

W tej dekadzie ponownie potęgą jest Polska – możemy oglądać nowe filmy od uznanych jak i zaczynających, uzdolnionych twórców: Wajda, Wojciech Wiszniewski, Tadeusz Konwicki, Krzysztof Kieślowski, Andrzej Żuławski, Stanisław Bareja, Szulkin, Feliks Falk , Kazimierz Kutz, Andrzej Kondratiuk, Jerzy Hoffman, Marek Piwowski, Agnieszka Holland, Grzegorz Królikiewicz, Wojciech Has, Tadeusz Chmielewski, Janusz Majewski, Krzysztof Zanussi, Stanisław Różewicz… nawet Antoni Krauze nakręcił dobry film (Palec boży).

W tym czasie we Włoszech Sergio Leone kręci tylko jeden film (Garść dynamitu), a poza tym tworzą Elio Petri (Klasa robotnicza idzie do raju), Luchino Visconti (Śmierć w Wenencji), Michelangelo Antonioni, Federico Fellini, Bernardo Bertolucci, Ettore Scola, a Pier Paolo Pasolini kręci ostatni film i umiera (w sumie to na odwrót, ale mniejsza). W Wielkiej Brytanii Blake Edwards dalej tworzy cykl o Różowej panterze, Richard Donner tworzy Omen, Stanley Kubrick dwa filmy nawet nakręci, Monty Python wejdą w pełny metraż, Ken Russell i Joseph Losey dodadzą coś od siebie, a Peter Ustinov pierwszy raz wcieli się w Herculesa Poirota (Śmierć na Nilu). We Francji bawi Louis de Funès (Zawieszeni na drzewie, Żandarm) oraz 12 prac Asteriksa, a poza tym Jean-Pierre Melville z Benuelem wypuszczą ostatnie filmy. Tworzą François Truffaut, Claude Lelouch, Alain Resnais, Jacques Rivette, Robert Bresson czy Jean Eustache. Tutaj też skończy Roman Polański po tym, jak tylko w tej dekadzie nakręci filmy w Stanach, UK i właśnie zakończy trybutem dla zmarłej żony w postaci Tess.

Oprócz tego Dania tworzy taśmowo kolejne części Gangu Olsena, Belgia daje światu nowe etiudy Chantal Akerman, Czechosłowacja Obrazy starego świata, Republika Federalna Niemiec raczy nas twórczością Herzoga, Wendersa i Fassbindera, Hiszpania ogląda Carlosa Saurę (Nakarmić kruki) i Victora Erica (Duch roju), Szwecja Bergmana oraz dyptyk o Emigrantach, na Węgrzech kręci Károly Makk, a w Grecji zaczyna karierę Theo Angelopoulos.

W Kanadzie rządzi David Cronenberg, w ZSRR Andriej Tarkowski (Solaris, Zwierciadło, Stalker) i Andriej Konczałowski ale było im mało, więc wezwali Kurosawę (Dersu Uzala), poza tym była jeszcze Łarisa Szepitko na Ukrainie (Wniebowstąpienie, umrze 2 lata później na wypadek samochodowy). W Japonii Hayao Miyazaki wchodzi do pełnych metraży, gdzie poza tym tworzą sporo awangardy (Przemijanie i inne), w Hongkongu kopie Bruce Lee (nawet będzie reżyserować), a w Australii tworzą Nicolas Roeg, Peter Weir i Mad Max (George Miller). No i jeszcze typ od Na krańcu świata, ale nikt nie wie, jak on się nazywał.

Stany Zjednoczone tymczasem zajmują pierwsze 16 miejsc, jeśli chodzi o kinematografię tej dekady i nawet nie wiadomo, co tutaj po łebkach może wyróżnić, gdy nawet to po łebkach liczy więcej niż wypisałem powyżej.
John Travolta tańczy w Grease i Gorączce sobotniej nocy, Michael Crichton ekranizuje Westworld i kręci Comę, tworzą takie legendy reżyserii jak Bob Fosse, Sam Peckinpah, Arthur Penn, Hal Ashby, Alan Parker, John Boorman, Sidney Lumet, Francis Ford Coppola, Paul Mazursky, John Cassavetes, Frederick Wiseman, Sydney Pollack, William Friedkin, Alan J. Pakula, John Carpenter, John Huston, Peter Bogdanovich, Mike Nichols, Robert Altman, debiutują Martin Scorsese, Spielberg, Lynch, Terrence Malick, Mel Brooks, Brian De Palma zaczyna modę na ekranizowanie Kinga, Dalton Trumbo daje radę stanąć za kamerą, przed kamerą podziwiamy takie ikony jak Dustin Hoffman, Steve McQueen, Robert Redford, Meryl Streep, Robert De Niro, Christopher Walken zaczyna być dziwakiem, Clint Eastwood zaczyna być Brudnym Harrym i reżyserem, Shaft zaczyna być Shaftem, Rocky Rockym (od reżysera, który uważał, że boks jest głupi), Ripley Ripley od Ridleya, Star Wars Star Warsami: Holiday Special, Woody Allen przechodzi przemianę z komika sytuacyjnego w przezabawnego psychologa, zachwycamy się całym nurtem niepokojów społecznych, od Wszyscy ludzie prezydenta po Chiński syndrom, Milos Forman w tej dekadzie jest wyłącznie Amerykański, John Schlesinger zaczął dekadę w UK, ale w Stanach nakręci najlepsze filmy, zaczyna się Teksańska masakra piłą mechaniczną oraz kariera Wesa Cravena, John Williams rzuca Altmana i zaczyna współpracę ze Spielbergiem, a Sylvester Stalone zagra w pornosie.