Jean-Luc Godard

Szkoda, że Godard nie żyje. Madame Webb byłoby jego ulubionym filmem.

W pierwszej scenie dziennikarz/szpieg melduje się w hotelu. Każdy chce mu pomóc z bagażem, ale ten nie pozwala. W pokoju baba obca zaczyna mu się rozbierać, już chce seks. Za babą jest jakiś zbir, który atakuje dziennikarza, chce go zabić. Ganiają się po pokoju, jakby byli aktywni fizycznie pierwszy raz w tej dekadzie. Wszystko zrealizowane jest koszmarnie, sam zamysł jest absurdalny. Z off-u leci głos, jakby ktoś bekał alfabet od tyłu i z takich dźwięków zmontowali wypowiedzi (w rzeczywistości chłop miał nowotwór krtani). Tego nie da się oglądać. To wyraźna parodia Bonda czy filmów mu podobnych, ale nie uzasadnia to ogólnej tępoty tego, co oglądam. Nic tu nie ma sensu samo w sobie, to tylko bezsensowna naśmiewanie się z tego, co reżyser zobaczył dzień wcześniej w telewizji. Albo nawet tylko usłyszał, że to istnieje. Film mnie stracił w ciągu pierwszych minut i byłem już zmęczony na tyle, że wszystko później było mi obojętne. Pozostaje mi tylko smutny wniosek, że żeby lubić filmy Godarda, trzeba też lubić współczesne filmy pokroju Madame Webb, o której pewnie nikt nie będzie pamiętać, gdy za rok przeczytacie co tu napisałem. To są te same błędy filmowe, to jest to samo wykonanie. Żadna z postaci w Alphaville nie używa któregokolwiek ze swoich podstawowych zmysłów, sceny akcji są absurdalne, porywanie samochodu jest niedorzeczne. Zresztą wsiada do tyłu, a jak przyjeżdżają do celu, to wysiada z przodu – to jest ten poziom! Wchodzi cichaczem do tajnej placówki, żeby się ukrywać, a potem robi zdjęcia z flaszem i jak mu zwracają uwagę, to ten się boczy i na tym koniec. Nawet zaczynają go oprowadzać.

Najbardziej mnie tutaj interesuje co w sumie parodiuje Godard, do czego się odnosi? Wydaje się, jakby nawiązywał do tytułów, które dopiero powstaną, więc najwyraźniej śmieje się z czegoś, co zostało kompletnie zapomniane. Wiem, że pod spodem jest… No, coś na pewno. Wręcz kojarzy mi się to z Hymnem Ayn Rand (w finale nawet bohaterka odkrywa słowa „Ja” podobnie do bohaterów Hymnu), ale twórcy zrobili wszystko, żebym nie był tym nawet odrobinę zainteresowany. Wszelkie ambicje i możliwości zostały zabite przez twórcę.