Reżyserzy jednego filmu (ale zrobili ich więcej) 1900-1909

Tytuł trochę mylący na rzecz bycia krótkim - niektórzy z tych ludzi zrobili więcej niż jeden film, który widziałem. Czasami nawet więcej niż jeden, który lubię. Generalnie to jest lista ludzi, którzy zrobili za mało filmów, aby klasyfikować ich do mojego rankingu reżyserów (m.in. 5 filmów, które oglądałem), a zrobili co najmniej jeden tytuł, który oceniłem wysoko. I łapię się na tym, że zapominam oraz przypominam sobie o tym i tamtym, a w ten sposób chcę ich wszystkich "mieć pod ręką". I już teraz parę rzeczy o nich się dowiedzieć, jeśli takie są.
Druga część tematu, który zacząłem w maju. Teraz ludzie urodzeni od 1900 do 1909 roku. I nadal nie chcę wkładać w niego za dużo wysiłku, ten przyjdzie, kiedy nad każdym reżyserem oddzielnie będę się pochylać… Kiedyś.
Leonard Buczkowski (1900 – 1967) Polski reżyser. Maturę zdał w 1919 roku, służył w wojsku, w 1920 zaczął studia aktorskie, w 1928 roku nakręcił debiut reżyserski. Potem odpowiadał za najdroższy film batalistyczny w okresie polskiego kina międzywojennego, tylko mu ruskie wywieźli kopie (zapewne zniszczyli wszystkie) i tyle. Po WW2 nakręcił pierwszy pełny metraż i nadal miał karierę. A potem umarł. Lubię: Zakazane piosenki
1. Zakazane piosenki
2. Rapsodia Bałtyku
Robert Siodmak (1900 – 1973) Niemiecki reżyser. W 1925 roku zaczął pracować jako montażysta i scenarzysta w filmie, wcześniej był bankierem i reżyserem teatralnym. Zdążył pracować z Pressburgerem, Wilderem, Ulmerem i Zinnemannem. W 1933 roku uciekł do Paryża wciskając kit, że jest amerykańskiego pochodzenia. Tworzył tam, aż Francja też dołączyła do Hitlera, więc w 1939 przybył do USA. Chałturzył do 1943 roku, kiedy dostał kontrakt z Universalem. Zrobił tyle noir, że mu wyszło nosem. W 1955 roku wrócił do Niemiec i dostał Złotego Niedźwiedzia. Ostatni film zrobił z Orsonem Wellesem. Umarł w Locarno siedem tygodni po śmierci swojej żony, na atak serca. Lubię: Zabójcy, Karmazynowy pirat
1. Zabójcy
2. Karmazynowy pirat
3. Ludzie w niedzielę
Clyde Geronimi (1901 – 1989) & Hamilton Luske (1903 – 1968) Pierwszy zaczął od shortów (za jednego nawet dostał Oscara), potem długie metraże, telewizję i skończył na ilustracjach do książek dla dzieci. Drugi też tworzył filmy, m.in. odpowiada za animowaną sekwencję w filmie Mary Poppins. Razem zrobili coś, co lubię: 101 dalmatyńczyków
1. 101 Dalmatyńczyków
2. Śpiąca królewna
3. Bambi
4. Kopciuszek
5. Fantazja
Max Ophüls (1902 – 1957) Zaczął w Niemczech, ale bez żadnego powodu zaczął podróżować po świecie: Francji, Szwajcarii, Włochy i USA, skąd po nakręceniu kilku filmów wrócił do Francji i tam kręcił do końca życia. Tak bardzo lubił długie ujęcia, że nawet istnieje wiersz o tym. A potem umarł, tylko zrobił wcześniej syna Marcela Ophulsa, który robił dokument o Barbie. Lubię: Madame de….
1. Madame de…
2. Rondo
3. List od nieznanej kobiety
Anthony Asquith (1902 – 1968) Syn angielskiego polityka. Wtedy uważali, że kino to głupota, więc dlatego Tony poszedł w tę stronę i robił filmy. Lubię: Z życia VIPów
1. Z życia VIP’ów
2. Pigmalion
Leni Riefenstahl (1902 – 2003) Urodzona w Berlinie aktorka i tancerka, która zaczęła karierę od bycia zainspirowaną przez plakat produkcji propagandowej. Do filmu weszła dzięki poznaniu producenta i reżysera, przekonania ich o swoich aktorskich umiejętnościach. Wielokrotnie ryzykowała życiem podczas kręcenia debiutu, a co gorsza, znosiła też sprośne komentarze kolegów. Później sama zaczęła reżyserować, za słabe przyjęcie debiutanckiego obrazu obwiniała żydowskich krytyków filmowych – a po wojnie była głosem ludzi mówiących: „No jak mogliśmy wiedzieć o Holokauście?” i była oburzona później, że jej filmy uważa się za propagandę Nazizmu. Na Wikipedii jest zdjęcie jej cycków. Lubię: Triumf woli, Olimpiada I & II
1. Triumf woli
2. Olimpiada, część I
3. Olimpiada, część II
H.C. Potter (1904 – 1977) Amerykański reżyser. Robił w teatrze, zabijał na wojnie, w Hollywood kręcił filmy. Lubię: Na skrzydłach sławy.
Delmer Daves (1904 – 1977) Urodzony w USA, zaczynał od bycia chłopcem od rekwizytów. Potem pisał scenariusze i w końcu reżyserował. Całkiem dużo. Lubię: Mroczne przejście, 15:10 do Yumy
1. Mroczne przejście
2. 15:10 do Yumy
Robert Stevenson (1905 – 1986) Chodził do jakiejś podrzędnej szkoły w UK, która i tak wygląda jak dzieło sztuki i jest nad brzegiem dużej rzeki. Miał wykształcenie inżynierskie, zaczął od pisania scenariuszy, a jego debiut reżyserski to musical. Tworzył w Hollywood, w telewizji i dla Disneya. Pod 2 wojny światowej został obywatelem USA i nagrywał razem z Caprą filmy dla wojska. Lubię: Mary Poppins
Jacques Becker (1906 – 1960) Najpierw spotkał w pociągu King Vidora, ale nie chciał z nim pracować. Potem spotkał Renoira i z nim już pracował, był jego asystentem, grał małe role i w 1942 zadebiutował jako reżyser po rocznym pobycie w obozie dla POW. W 1947 roku będą mieć miejsce wydarzenia, które potem uwieczni w Dziurze, a umrze przed premierą tego dzieła. Lubię: Dziura
1. Dziura
2. Nie tykać łupu
3. Złoty kask
Carol Reed (1906-1976) Na początku próbował być aktorem, potem zaczął reżyserować i odkrył, że trzeba uczyć się na błędach. Osiągał sukcesy do czasu, aż przestał. Zrobił ulubiony film Polańskiego. Na jego chacie jest napis, że żył tam jeszcze dwa lata po swojej śmierci. Lubię: Niepotrzebni mogą odejść, Trzeci człowiek
1. Niepotrzebni mogą odejść
2. Trzeci człowiek
3. Stracone złudzenia
4. Oliver!
Henri-Georges Clouzot (1907 – 1977) Zaczął karierę po tym, jak przeniósł się do Paryża i poznał edytorów w gazetach, jego znajomości oraz talent pisarski zaczął prowadzić do tworzenia scenariuszy oraz tłumaczenia zagranicznych filmów na francuski. W ten sposób obejrzał dużo filmów i sam zaczął tworzyć. W 1942 roku był jego debiut. Po wojnie był sądzony za współpracę z Niemcami i dostał zakaz tworzenia filmów do końca życia, ale miał plecy, to mu zmniejszyli do 2 lat. Lubię: Cena strachu
1. Cena strachu
2. Widmo
Wu Yonggang (1907 – 1982) Chiński reżyser. Kręcił filmy. I umarł. Lubię: Bogini.
Laurence Olivier (1907 – 1989) Brytyjski aktor. Parę razy też coś wyreżyserował. I umarł. Lubię: Henryk V
1. Henryk V
2. Książę i aktoreczka
Joseph H. Lewis (1907 – 2000) Przeniósł się z bratem do Hollywood w 1927 roku, zaczął jako asystent operatora, potem montażysty i w końcu zaczął robić tanie filmy. Podczas wojny był w wojsku, kręcił filmy instruktażowe. Potem wrócił do filmów i pracował, aż mu zdrowie pozwoliło i odszedł na emeryturę, by zacząć uczyć i być odkrywanym przez nowe pokolenia, które zaczęło dostrzegać w jego tanich obrazach coś więcej. Lubię: Wielki kartel
1. Wielki kartel
2. Zabójcza mania
3. Niewidzialny duch
Edward Dmytryk (1908 – 1999) Kanadyjski syn Ukraińskich imigrantów, który przygodę z kinem zaczął w Hollywood od obsługi projektorów, potem montować i w końcu reżyserował. Nawet został obywatelem USA. Trafił na Czarną Listę McCartyzmu, wrócił do pracy dzięki Stanleyowi Kramerowi, tworzył dużo. Lubię: Żegnaj, laleczko; Miraż
1. Miraż
2. Żegnaj laleczko
3. Krzyżowy ogień
4. Powrót do piekła
Sadao Yamanaka (1909 – 1938) Japoński reżyser, który prawie stworzył absurdalnie dużo dobrych filmów, na szczęście został zaciągnięty do armii, gdzie zmarł w szpitalu, a większość jego filmów zniszczono. Zostały trzy i możemy się teraz umartwiać: „Co by było, gdyby”, w międzyczasie oszczędzając dużo czasu. Lubię: Człowieczeństwo i papierowe ozdoby.
1. Człowieczeństwo i papierowe ozdoby
2. Tange Sazen yowa: Hyakuman ryo no tsubo
Najnowsze komentarze