Podsumowanie filmowe 1956 roku

Pierwszy raz obejrzałem przez przypadek w 2007 roku. Oglądałem po prostu wszystko, co dawali w telewizji na kanale TCM. Moi znajomi w Internecie też obejrzeli w tym samym czasie, wszyscy dobrze się bawili i śmiali, prawie każdy też po fakcie dopiero dowiadywał się, że zobaczył film z Marlonem Brando. To była zagadka: kogo on zagrał? I mieliśmy z tego dodatkowy ubaw. Lata później dopiero ten tytuł wrócił do debaty, oczywiście jednostronnej: występ Brando to przykład yelloweface, to dyskryminacja i przykład czegoś złego, nie tak powinno się portretować Azjatycką kulturę, tę rolę powinien zagrać Azjata… Teraz powtarzając ten obraz mogę zaproponować co następuje: czy to nie jest jeden z żartów? Amerykanie nie są w stanie zauważyć, że to biały człowiek ich jednoczy z Azją? A nawet jeśli to nie działa: bohater Brando w tym filmie robi Amerykanów w chuja na każdym kroku. Myślę, że bezpieczniej było obsadzić w tej roli kogoś, kto nie jest Azjatą. Ta produkcja miała w końcu za zadanie przybliżać te dwie kultury ku sobie i nawet za to dostała nominację do Złotego Globu: za szerzenie tolerancji między narodami. W swoim czasie był to bardzo popularny obraz, dopiero później ludzie odwrócili się do niego plecami. I to ten odwrót wygląda mi na wykonany bez oglądania filmu, jedynie przeczytania, że biały aktor gra Azjatę. To tak jakby się odwracać od Hamiltona, bo tylko nie-biali aktorzy mogą tam grać (poza rolą Króla Anglii) bez zainteresowania się, co ta decyzja może tak naprawdę oznaczać w kontekście produkcji. A tymczasem to udana zabawa z nurtu slapsticku i screwball comedy w stylu Blake’a Edwardsa. I nadal się przy niej bawię przednio.