Kevin Smith

Kevin Smith

28/11/2020 Opinie o filmach 0

You can throw a stone and hit a better director then me.” – Kevin Smith

Szczury z supermarketu ("Mallrats", 1995)

5/5

Poczułem miłość. Pokochałem nową rzecz na tym świecie, piękny film. 

Obaj bohaterowie zostali bez dupy przy dupie, więc teraz wspierają się nawzajem i spędzają czas w centrum handlowym, gdzie spotykają barwne postaci, obserwują budowę imprezy oraz rozmawiają o komiksach, by w końcu wymyślić sposób, aby odzyskać miłość swojego życia. To prosty, ale solidnie skonstruowany tytuł. Każda scena buduje wielki finał, prowadzi do niego. Rozwój jest czytelny, logiczny i zabawny. Humor jest specyficzny, ale trafił do mnie i nadal trzyma poziom 15 lat później. To mieszanka wulgarności, bezczelności oraz dzikich wygłupów, tak po stronie postaci jak i wyobraźni reżysera, który aranżuje przedziwne sytuacje związane z próbami zakłócenia imprezy, które kończą się tak, jakby zabierał się za to Gang Olsena. Ilość pamiętnych wydarzeń zachwyca: twarz Claire Forlani, przebijanie ścian w przebieralni, trzeci sutek, motyw dziecka na ruchomych schodach, wielki finał, spotkanie ze Stanem Lee oraz napisy dodające otuchy, że statek jednak będzie ujrzany… Bawiłem się. I pokochałem centra handlowe. Chciałbym, żeby jakieś jeszcze istniały. Może kiedyś jakieś zbuduję. To w końcu film o ludziach, którzy biorą rzeczywistość i tworzą ją po swojemu. Nie są bezczynni lub nieistotni, tworzą własne życie i własny dzień. Nie mają żadnej okazji, po prostu decydują się działać, a reszta jest już tylko formalnością.

Plus teraz czytam, że ten obraz dodał otuchy nerdom w latach 90, dzięki niemu przestały czuć się gorsze z uwagi na swoje pasje i oddanie im. To też duży plus.

Kevin Smith

Obecnie Kevin Smith znajduje się w moim rankingu reżyserów na miejscu #64

Top

1. Clerks
2. Clerks II
3. W pogoni za Amy
4. Dogma
5. Szczury z supermarketu
6. Clerks 3
7. Zack i Miri kręcą porno
8. Jay i Cichy Bob kontratakują
9. Clerks: The Lost Scene
10.Flying Car
11.Fujary na tropie
12.Red State
13.Jay and Silent Bob Reboot
14.Dziewczyna z Jersey

Ważne daty

1970 – urodziny Kevina

1990 – Kevin ogląda Slackera i to go inspiruje do zrobienia własnego filmu; idzie nawet na studia (które rzuca po czterech miesiącach, by zaoszczędzić na debiut)

1994 – debiut kinowy

1999 – małżeństwo z aktorką, pierwsza córka

2003 – śmierć taty

2021– Kevin nadal gada, że zrobi Clerks 3

Clerks 3 (2022)

4/5

To nie jest dobry film, ale nadal ma to, dzięki czemu dla wielu będzie ważny.

Współczesność, ten sam sklepik, tylko właściciele starsi. Od początku dostajemy sygnał, że to będzie poważniejszy film – narkotyki tutaj wypalają mózg, a jedna znana nam postać już nie żyje. Bohaterowie nadal są prości i wulgarni, nadal mają marzenia, ale życie wokół nich spoważniało.

I jeśli chcecie filmu kompetentnego, gdzie wszystkie motywy będą rozwinięte poprawnie, tzn. pojawią się wcześniej i spełnią później, wszystko tu będzie logiczne i zasłużone, że zasady filmotwórstwa będą tu przestrzegane… To chyba nie oglądaliście ostatnich filmów Kevina Smitha. Ten człowiek już od jakiegoś czasu wydaje się kręcić dla siebie i swoich przyjaciół z myślą o YouTubie, nie o kinie. I nie ma w tym nic złego. Jeśli wręcz należycie do jego przyjaciół – tzn. znacie ciekawostki z tworzenia jego filmów – to wtedy trzecia część Clerks trafi do was najbardziej.

Teoretycznie jest tu fabuła, początek i koniec, ale bardziej to wygląda jak spotkanie starych przyjaciół. Spędzanie czasu, wspominanie przeszłości i wewnętrzne żarty – tylko na koniec tego konkretnego dojdziemy do wniosku, że ci ludzie są dla nas najważniejsi na świece. Bardzo to hermetyczny tytuł, który nowym widzom wyda się amatorski. Jeśli jednak kiedyś słyszeliście anegdotę, że Jason Mewes nie mógł zrozumieć, czemu jego postać używa tych dziwnych słów – albo setek innych opowieści – to ten tytuł z całą pewnością wywoła u was uśmiech.

To prezent Kevina Smitha dla ludzi, którzy sprawili, że jego życie potoczyło się tak, jak się potoczyło. Byli dla niego ważni, może nie miał wcześniej okazji tego przyznać, może nie był tego świadomy – ale teraz jest. I kręci o tym film. A my z jakiegoś powodu też możemy to zobaczyć. Na ekranie nadal znajdziemy chamstwo, uszczypliwość, wulgarność – ale też spotkamy starych znajomych, wypijemy za ich 50 urodziny, trochę powspominamy. I tak jak oni zdziwimy się, że ten mały film sprzed 30 lat doprowadził nas do tego momentu w życiu.

Niemniej, nie jest to wymówką przed tym, żeby teraz nagle pan Kevin łapał lenia i nie robił porządnego filmu. Z dwiema pierwszymi częściami dał radę zrobić głębokie, ludzie kino, które przez lata oglądam wielokrotnie. Trzecia część jest pożegnaniem, do którego nie wrócę. Chociaż może o to chodziło?

37?!