Daria (1997-2001)

Daria (1997-2001)

23/09/2017 Opinie o serialach 0
daria
Tracy Grandstaff & Alvaro J. Gonzalez & Wendy Hoopes

Daria uczęszcza do liceum i jest antyspołeczna z wyboru. Nie zawiera przyjaźni, nie umawia się na randki, nie zapisuje się na zajęcia po lekcjach. Wolny czas spędza z książką lub na oglądaniu telewizji. 

5/5

WYRÓŻNIENIE: Najlepszy film roku (Miejsce #8)
https://garretreza.pl/podsumowanie-2010/

Tematyka serialu skupia się na codzienności dorastającej osoby. Składają się na nią: nudne i puste lekcje, pizza po szkole z przyjaciółmi, wieczory spędzone przed telewizorem lub na koncercie. Rodzice, na których nie można polegać; siostra, z którą rywalizuje się o drobiazgi; obcy ludzie na korytarzach szkolnych lubiący oceniać nieznajomych; nauczyciele, którzy sprawiają wrażenie, jakby przegrali życie; i w końcu system: pełen absurdów, zaprzeczeń wobec swojej idei, zawodzący wszelkie oczekiwania.

Oprócz tytułowej bohaterki mamy tu matkę Helen, adwokat pracoholiczkę, która zawsze wparuje do szkoły, aby zagrozić pozwem dyrektorce. Ojciec Darii to nieszczęśliwy i niedoceniony furiat, który zawsze powie coś od rzeczy. Jane to najlepsza i jedyna przyjaciółka Darii – nie boi się tak jak ona stawić czoła czemuś nowemu, ale to wciąż typ dziewczyny głównie siedzącej podczas lekcji z nosem w zeszycie i rysującej dla siebie. Trent to brat Jane, dorosły człowiek, który jest wiecznie spóźniony, stale poświęcony tylko graniu w zespole pozbawionym przyszłości. Oprócz nich mamy też siostrę Darii, Quinn, której zainteresowania to makijaż, fryzury i kolory; oraz Kevina i Britney: parę tępych, atrakcyjnych i nieszkodliwych licealistów.

Każdy odcinek to oddzielna historia – w jednym mogą obciąć szkole budżet, więc dyrektorka podpisze umowę na reklamę w korytarzach budynku, co nie spodoba się jedynie Darii; w innym trzeba będzie przygotować prezentację multimedialną na angielski i nie każdy w grupie będzie równo współpracować. O ciągłości wewnątrz serialu możemy mówić jedynie wtedy, gdy pojawia się nowa postać i następne epizody ten fakt uwzględniają. Prawdziwym łącznikiem jest tu rozwój Darii, widoczny jednak dopiero na przestrzeni tych pięciu sezonów. Bohaterka dorośnie i pozna samą siebie. Życie postawi przed nią przeróżne wyzwania – najlepsza przyjaciółka zacznie chodzić z chłopakiem i nie będzie mieć dla niej czasu; matka zasugeruje zmianę okularów na soczewki kontaktowe, w których, jak się okaże, Daria wygląda wizualnie lepiej i pojawia się dylemat – czy wygląd faktycznie nic dla niej nie znaczy, czy jednak przywiązuje do tego odrobinę wagi? Czy to źle? Podczas piątego sezonu wybuchnie nawet strajk kadry i Daria zastąpi nauczyciela od literatury. Będą też odcinki odwołujące się do wczesnego dzieciństwa głównej bohaterki i innych.

Oglądałem ten serial, kiedy chodziłem do szkoły i oglądam go teraz jako dorosły, i w obu rozdziałach swojego życia bawię się podczas seansu równie dobrze. Produkcji tej udaje się zatrzymać na etapie liceum i dorastania. W „Darii” nie oglądamy czyichś wspomnień lub wydarzeń z perspektywy kogoś starszego, dorosłego. Oglądamy teraźniejszość nastolatka z perspektywy mądrzejszego nastolatka. Chociaż Daria i jej towarzysze często błyszczą humorem podszytym sarkazmem, cynizmem oraz trafnym komentarzem, to przez cały czas byłem pewny, że oglądam prawdziwych uczniów liceum. Uwierzyłem, że tacy ludzie mogą istnieć. Świat serialu „Daria” jest zakonserwowany w tym okresie młodego człowieka, skupiony na jego świadomości rzeczywistości, braku pomysłu co z nią zrobić, bezradności, poddaniu się i w konsekwencji: na przeczekaniu. Nie ma żadnego „potem”. Nie ma mrugania okiem do widza w sytuacji, kiedy najważniejsze dla bohaterek jest utrzymanie przyjaźni i pokonanie trudności z tym związanych, nie! Ten wątek jest traktowany jak najważniejsza rzecz w życiu. Zresztą, cholera, może tak faktycznie jest?

Daria to portret czasów bliskich każdej osobie. Niby to życie w czystej postaci, ale dzięki mądrym bohaterom jest to portret lepszy niż rzeczywistość.

Najlepsze odcinki: „Pinch Sitter” i „The Misery Chick”.

Najlepsze odcinki: „Arts 'n’ Crass” i „Ill”.

Najlepsze odcinki: „Through a Lens Darkly”, „The Lost Girls”, „Jake of Hearts” i „The Lawndale File”

Najlepsze odcinki: „Fire!” i „Dye! Dye! My Darling”

Najlepsze odcinki: „Fizz Ed”, „Lucky Strike”, „One J at a Time”, „My Night at Daria’s” i „Boxing Daria”

Moje ulubione odcinki!

Arts-n-Crass

"Arts 'n' Crass" (2x01)

Reżyseria: Karen Disher
Scenariusz: Glenn Eichler

Odcinek, który będę oglądać jako odtrutkę, ilekroć pokażę komuś coś, co zrobiłem, a ta osoba zacznie się mądrzyć, jakby wiedziała lepiej ode mnie, co chciałem wyrazić, i zacznie mi to zmieniać. Daria i Jane biorą udział w konkursie na plakat, a ich wyrazisty negatywny przekaz nie podoba się nauczycielom. Chcą, aby był łatwiejszy, zmieniają jego treść, zmieniając tym samym jego znaczenie. Epizod opowiadający nie tylko o sztuce i relacji twórcy z odbiorcą, ale też o tym, jak ważna sztuka jest, i odpowiedzialności za nią. Gorzki, ironiczny i osadzony w rzeczywistości, całe szczęście. Mój ulubiony odcinek!

"Lucky Strike" (5x06)

Reżyseria: Ted Stearn
Scenariusz: Peter Elwell

Nauczyciele chcą podwyżki. Gdy wszystko inne zawodzi, opuszczają stanowiska i zaczynają strajkować. Nauczyciele zastępczy zawodzą do tego stopnia, że dyrektorka prosi nawet Darię, aby ta prowadziła zajęcia. Marzenie każdego ucznia z wyjątkiem Darii, do którego wracamy po latach w formie tego odcinka. Ostatecznie jednak chodzi tutaj o coś istotniejszego: Daria spogląda na swoich kolegów z ławki w inny sposób, traktuje ich inaczej niż reszta nauczycieli… I osiąga inne rezultaty. Nic spektakularnego, ale jednak miło zakończyć dzień z myślą, że ci, których mieliśmy za idiotów, nie są straceni. Jest dla nich nadzieja. To przyjemne uczucie.

"Boxing Daria" (5x13)

Reżyseria: Anthony Davis & Karen Disher & Tom Marsan
Scenariusz: Glenn Eichler

Ostatni odcinek, który jednak nie jest w żaden sposób finałem serialu. Jedynie ostatnim odcinkiem. Najbardziej osobistym, w którym Daria postawiła bardzo ważny krok w rozwoju osobistym. Oto w kuchni zamontowana zostaje nowa zamrażalka. Karton po niej ląduje w ogrodzie, Daria i Quinn mają go wyrzucić na śmieci, jednak główna bohaterka dziwnie się czuje w jego obecności i postanawia go zachować. Uruchamia on jakieś wspomnienie z przeszłości. Co takiego się wtedy wydarzyło? Obejrzyjcie i przekonajcie się sami, koniecznie.

"Daria" na dużym ekranie!

…Ale wciąż małym. Powstały po prostu dwa specjalne odcinki, które we wszystkich bazach filmowych w Internecie funkcjonują jako samodzielne pozycje. Z tego powodu nie byłem nimi zainteresowane, ale oba okazały się ważnymi składowymi całej produkcji – do tego stopnia, że należy je oglądać w określonych momentach oglądania właściwej serii.

Is-It-Fall-Yet.

"Is It Fall Yet?"

Rozgrywa się pomiędzy 4 i 5 sezonem, zaraz po perypetiach między Jane, Tomem i Darią. Rozpoczyna się lato i to dla każdej postaci oznacza co innego. Jane spędza samotnie czas na obozie dla artystów, Quinn wpada na pomysł, aby wziąć korepetycje (!), Kevin i Britney pracują jako ratownicy na miejskim basenie… A Daria z kolei poznaje życie od strony, której jeszcze nie znała, i to jest dla niej prawdziwym wyzwaniem. Epizod trwa 72 minuty i oferuje kompletny, znaczący rozwój dla niemal każdej postaci, co fani serialu powinni zobaczyć. Poruszone są tutaj tematy typowe dla Darii, jak poznawanie siebie oraz pokonywanie trudności życiowych. Lato w teorii to najlepszy okres, wyczekiwany przez cały rok, ale w tym wydaniu aż chce się, aby minął szybciej, aby była już jesień – ale tak się nie da. Da się za to stawić czoła problemowi i wyciągnąć z niego lekcję.

daria-is-it-college-yet-1-1

"Is It Collage Yet?"

To właściwy finał serialu, chociaż też nie do końca. Bohaterowie kończą liceum, decydują o tym, czy pójść na studia – jeśli tak, to jakie? – i zamyka się tym samym pewien rodzaj w ich życiu, co można też potraktować jako zamknięcie fabularne dla bohatera produkcji. To też wciąż epizod serialu rozwinięty do 65 minut. Początek to nadal w miarę bezpieczny status quo, sednem odcinka jest pokazanie problemów ludzi dorastających (stawienie czoła rodzicom, którzy wiedzą lepiej, co jest właściwym wyborem dla ich pociech), a na koniec szkoła się kończy. Bohaterowie, których poznaliśmy, rozstają się między sobą – na całe życie, na lata a może tylko na kilka miesięcy… I serial bardziej z tego powodu się kończy, niż dlatego, że finał tej produkcji jest jakiś definitywny. Niemniej, jest to seans obowiązkowy.